Vandaag voelde ik me als de vrouw uit Lucas 15:8 en …. ook ik heb gevonden wat ik zocht!

Elke winter maak ik een paar legpuzzels en het liefste een Jan van Haasteren of een WasGij puzzel. 

Het overkomt me nooit tot gisteren: ik pak het laatste puzzelstukje en zie dat er nog een stukje nodig is om de puzzel compleet te maken. Balen.

Vanmorgen heeft Ruud de stofzuigerzak kapot geknipt en tussen de resten stof naar het ontbrekende stukje gezocht, maar nee,  niet gevonden. 

Op mijn buik liggend heb ik toen onder de kast gekeken en jawel, het ontbrekende stukje lag daar!

Hoe het daar gekomen is? Geen idee, maar mijn puzzel is weer compleet. 

Hoera, want ik ruil puzzels met iemand uit Roden, die ik via Marktplaats heb gevonden!

 

Lezing door Rodaan Al Galidi

Een poosje geleden logeerde ik bij dochter Irene en zij vertelde dat ze een boek had, wat mij zeker aan zou spreken. Ik nam het boek mee, begon erin te lezen en heb het meteen zelf aangeschaft. 

Rodaan Al Galidi (Irak) putte voor zijn roman "Hoe ik talent voor het leven kreeg" uit zijn eigen ervaringen als asielzoeker. Hij woont sinds 1998 in Nederland en verbleef 9 jaar in AZC's.
In de periode dat Rodaan asielzoeker was, was ik vrijwilliger juridische hulpverlening bij Vluchtelingenwerk in het AZC in Roden.

Regelmatig kwam ik verdrietig thuis en ik zei vaak: ’dieren in een dierenasiel worden met meer respect behandeld dan de asielzoekers in een AZC’. (Hoe het nu is, daar kan ik niet over oordelen).
Met het lezen van het boek van Rodaan was ik meteen 14 jaar terug in de tijd, want zoals hij de dingen beschrijft, ja, zo was het echt.

Gisteren gaf Rodaan een lezing in Roden en ik was erbij.
Het was een prachtige indrukwekkende avond. Indrukwekkend zoals hij omgaat met wat hij heeft meegemaakt en zijn uitspraak: "Ik doe het leven, ik denkt het leven niet"
En ….. natuurlijk heb ik mijn boek laten signeren!