090226 Sneeuwklokjes van de buren

Yes, het is er weer, dat tuingevoel!
En ik hoef er niets voor te doen.....

Zo eens in de maand draai ik me nog eens lekker om wanneer Ruud naar beneden gaat. Zo ook vandaag.
Ik doezel weg, maar ben ineens klaar wakker. Hoor ik daar een kikker kwaken? Oeps, wat doe ik nog in bed; stel dat het mooi weer is, dan moet ik de tuin in.....
Het komt dus vanzelf terug, dat gevoel dat je de tuin in wilt!

Sinds vorig najaar wordt het huis naast ons grondig gerenoveerd. De oude buurvrouw zit in een verzorgingstehuis en het huis is verkocht.
Behalve een huis wat nog in ''originele staat'' was, liet onze oude buurvrouw ook een totaal verwaarloosde tuin achter. Maar in die tuin bloeien de sneeuwklokjes uitbundig.
Regelmatig gaan we in het buurhuis de vorderingen van de verbouw bekijken en ik maakte zaterdag tegen de bijna-buurvrouw een opmerking over de sneeuwklokjes.
"Haal ze er gerust uit, wij hebben nu nog geen tijd voor de tuin"
Nou, dat moet je mij geen 2 keer zeggen.
Ik plant ieder jaar wel nieuwe sneeuwklokjesbolletjes, maar sneeuwklokjes geven het eerste jaar nog niet veel bloemen. Dat wordt snel beter als ze een paar jaar met rust worden gelaten.
Juist waar ik de meeste sneeuwklokjes heb staan, komt de uitbouw en de bolletjes zijn weggehaald door het graafmachientje ......

Vanmorgen was mijn eerste gang dus naar het buurhuis en met een bak vol sneeuwklokjes kwam ik terug:



Ik dacht aan deze tip: Heb je al grote polletjes met sneeuwklokjes en zijn de sneeuwklokjes bijna uitgebloeid, graaf de polletjes dan op, trek met de hand het kluitje goed uit elkaar, zodat er een heleboel kleine polletjes ontstaan en zet de plantjes direct terug in de grond, maar nu verder uit elkaar. Als je ieder jaar een paar pollen op deze manier aanpakt, staat op den duur je hele tuin vol sneeuwklokjes!
en ik heb de pollen uit elkaar getrokken. Veel bollen hadden alleen blad tussen en die heb ik meteen maar weggegooid. Ik kan n.l. niet zien of dat nieuwe of juist hele oude bollen zijn.
Het uit elkaar trekken van de pollen had nog een funcie: kijken of ik er geen zevenblad uit buurvrouw's tuin meekwam....

Drie kwartier later stonden de sneeuwklokjes tussen de lage roosjes. Vanuit de uitbouw-in-wording, de keuken en de tuinkamer heb ik er dan het meeste zicht op.

Dorien, als je dit leest: DANK JE WEL enne .... volgende week kom ik weer in je tuin sneeuwklokjes spitten, hoor!

090224 Clematis Recta Purpurea

De Clematis Recta Purpurea moet je in februari, maart - net zoals vaste planten - bij de grond afknippen.
Maar oh....... het is zo'n dikke bos geworden en eigenlijk moet de helft van de plant eruit. Zou ik hem kunnen delen.... Even zoeken via google.
En jawel: de Clematis Recta kun je vermeerderen door zaaien, afleggen of delen.
Nu maar hopen dat het in het weekend tuinweer is, want Ruud is voor het ''zware'' werk.
Enne.... er zijn vast wel liefhebbers voor een stek!

Wat info over de plant:
Clematis Rectia is geen klimmende clematis en wordt daarom onder de vaste planten groep gerekend.
Ik heb dus de Clematis Recta Purperea.
Clematis Recta Purpurea is winterhard (wel bladverliezend) met paars-grijs blad en dat doet de piepkleine witte bloempjes goed uitkomen.
Dit is een rechtopgroeiende, niettemin vrij hoog (100 tot 120 centimeter) groeiende clematissoort die in de zomer bloeit met grote wolken enkelvoudige, melkwitte bloemen. Die bloemen van 1.5 cm groot verschijnen in grote getalen op rechtopstaande pluimen. Daarna krijgt de plant zilverige zaadpluizen.
Het zijn sterke planten, doch je moet de planten steunen en opbinden.
Clematis recta behoort tot de groep van de wilde Clematis.
Standplaats zon, halfschaduw.
Geschikt voor gebruik in de vaste planten border - goed bruikbaar voor bodembedekking. (???? moet je hem dan over de grond laten kruipen? Dan zie je niets van de bloemen en wordt het - volgens mij een rommeltje)
De plant verlangt een kalkhoudende bodem (pH 6,5 of hoger)
Oh ja, de bloei is in juni, juli (toen heb ik de foto hierboven ook genomen) en soms heb je een dunne nabloei in september (foto hieronder)

090223 Het is zover!

Het is zover! Ik zie in de tuin en in potten de eerste neuzen van de krokussen verschijnen
En als het weer dan ook meezit, zoals het afgelopen weekend het geval was, dan wordt het tijd voor de grote ''tuinvoorjaarsschoonmaak''

Zaterdagmorgen en zondagmorgen zijn we geestelijk ontspannend, maar lichamelijk inspannend bezig geweest.

Ruud ergert zich de hele winter al aan het vele mos in ons gazonnetje en het verticuteren van het grasveld was voor hem de rode draad dit weekend. Aan het eind had hij 3 kruiwagens vol mos uit het gras verwijderd.

Dit toch wel zware werk wisselde hij af met wat lichtere klusjes.

Kleindochter Ruth is gek op alles wat in de natuur beweegt en zij vroeg me pasgeleden: "Oma, hangen de kastjes al die we jou op je verjaardag (in oktober) hebben gegeven?" Nee, die stonden - tot dit weekend - nog in de blokhut.

Toen ik vlak daarna deze tip ook nog tegenkwam: Is je nestkastje nog niet schoongemaakt? Doe het dan in februari. Vogels zullen er alleen in willen broeden als het nesmateriaal van het vorig jaar verwijderd is.
En: Je kunt ook nu nieuwe nestkastjes ophangen. Vogels kunnen er dan nog even aan wennen. stond het ophangen van de nieuwe kastjes voor dit weekend al op het programma.

Ik heb maar weer een stukje kippengaas over het dakje gehangen; anders zit een van de buurkatten er steeds pontificaal bovenop.

Zelf begin zo'n eerste keer in de tuin eigenlijk altijd bij die planten die al (bijna) kleur bekennen, zoals het longkruid.

Het knapt er wel van op!

En elk voorjaar is het hetzelfde liedje: na het eerste tuinieren zit ik met spierpijn achter de pc.

Toch weerhoudt de spierpijn me niet om vanmiddag de tuinkleren weer aan te trekken.
Brrrrrrrrrrrrrrrr ..... ; toen ik vanmiddag tegen 2 uur naar buiten ging, was het maar wat koud. Een oud fleecejack over mijn warme trui is meestal voldoende om me warm te houden, maar vanmiddag lukte me dat niet. Dus over het geheel maar een oude bodywarmer gedaan.

Oh, wat een genot ....... om weer zo buiten te scharrelen! De tuin ziet er nu wel een beetje kaal uit, maar het wordt inderdaad tijd om de uitgebloeide bloemstengels weg te knippen. Er komt al aardig wat groen boven de grond.

Bergen aarde liggen er naast het huis; al die aarde is over na het uitgraven van de aanbouw.
Ik verspreid het maar wat over de tuin, maar of ik het allemaal weg krijg .....
Enfin, ik heb nog heel wat uurtjes te gaan voor de achtertuin ''schoon'' is en ik kan vast nog wel heel wat kruiwagens met aarde kwijt.

090217 Vogels, kippen en het voorjaar

Al is het nog niet aan de temperatuur te merken, aan het gefluit van de vogels merk ik wel dat de winter op z'n retour is. Trekken die zich dan niets van de koudeperiode aan, vraag ik me af?
Ik neus wat in mijn oude tuindagboeken en kom dit stukje tegen:
... Standvogels (vogels die de winter in Nederland blijven) zijn de eerste vogels zijn, die je in het voorjaar hoort. Temperatuur, weersomstandigheden en de lengte van de dag zijn ook zaken die meespelen.
Merels hoor je meestal zo rond eind januari. Het weer en de temperatuur zijn bij de merel van ondergeschikt belang. De lengte van de dag en het aantal uren licht, lijkt de bepalende factor.

De zanglijsters trekken weg, vooral naar Engeland en Frankrijk. De merels zingen al volop als de eerste zanglijster rond half februari terugkomen.
Bij de zanglijsters spelen de weersomstandigheden en vooral de temperatuur, zowel in Nederland als in hun overwinteringsgebied een grote rol.
En nu ik dit zo lees..... sinds een week, denk ik, heb ik opeens volop lijsters in de tuin, die snoepen van de vogeltaart.
En een winterkoninkje laat z'n schelle zang weer horen en vliegt heen en weer richting klimop.

Ook de kippen trekken zich niet zoveel aan van het weer; hun legpatroon wordt meer bepaald door de lengte van de dagen dan door te temperatuur.
Begin februari liep ik naar het kippenhok en jawel, een van de nieuwe zilver-zwart gezoomde jonge kippen (ze staat vooraan op de foto)

zat luid voor het nachthok te kakelen; ze wipte erin en toen ik een poos later ging kijken, lag er een eitje. Zo'n eerste ei leggen, gaat niet vanzelf en meestal vind je dan wat bloed aan de schaal en dat was ook bij dit eitje het geval.

Nog even een foto van mijn kippenhok:

Ik vind het altijd heel bijzonder om te zien hoe vogels en kippen ''spontaan'' reageren op de seizoenen.