Vroeger was onze tuin gescheiden van de tuin van de buurvrouw door coniferen die van achter tot voor, helemaal tot aan het trottoir stonden. Gelukkig waren de uitgegroeide en slecht verzorgde coniferen als afscheiding van de voortuinen net weggehaald toen wij dit huis kochten.
We woonden er amper, toen de buurvrouw me aanklampte en vertelde dat de Bonte Hulst, die bij ons in de tuin staat, eigenlijk van haar is. Ik zei, dat ik dat niet begreep, omdat de hulst aan onze kant van de coniferen staat en dat ik me niet voor kan stellen, dat je een hulst koopt en die vervolgens in de tuin van de buren plant.
De buurvrouw begon me uitvoerig uit te leggen, dat zij destijds de coniferen hadden gekocht en dat ze een meter vanaf de scheidingslijn waren geplant en dat de eerste bewoners van ons huis aan haar hadden gevraagd of ze een hulst in hun tuin mochten planten achter de coniferen. En die hulst stond dus op die meter grond van haar en was dus van haar.
Wat is nu het geval: de buurvrouw heeft - volgens ons - een bladfobie en dat met een tuin van 630 m2. Want zomer of winter, mooi of slecht weer, onze buurvrouw is aan het vegen. Niet alleen de oprit, maar ook de aarde er naast moet bladvrij zijn. En nu die oude coniferenrij naar de voorkant van de straat weg is, kijkt zij tegen de achterkant van de hulst aan en ziet zij de blaadjes in de aarde onder de hulst liggen. En hulstblad heeft tandjes en daar kun je je aan bezeren, dus buurvrouw wil de hulst weg hebben uit onze tuin. Ook de rij coniferen in de achtertuin is er een paar jaar geleden uitgehaald en de buurvrouw en wij hebben gezamenlijk nieuwe coniferen betaald. Toen de oude coniferen eruit waren, ben ik maar eens op zoek gegaan naar de grenspaaltjes en wat bleek: de oude coniferen hadden precies op de scheiding gestaan, dus niet de buurvrouw, maar wij kregen er een stukje tuin bij toen die oude lelijke uitgezakte coniferen eruit waren. En de Bonte Hulst? Die staat heel duidelijk op ons terrein!(Toen we in 2006 een pergola plaatsten, stond de Bonte Hulst in de weg en stonden we op het punt hem weg te halen. We begonnen met de onderste takken en al knippend kwamen we tot de conclusie dat we een hulst op stam ook wel leuk vonden ........ zie de foto hierboven)
Toen de uitgezakte coniferen vervangen waren, kon buurvrouw daar niet meer over praten. De hulst was duidelijk van ons, dus die viel ook af en toen begon ze - elke keer dat ze me in de tuin zag werken - over onze laurier. Dat die zoveel blad liet vallen en dat dat blad niet verteerde en dat de laurier zo hoog groeide en dat de tuin zo groot was en dat ze daar helemaal alleen voor stond en ............Och ik weet het, ik heb niet te klagen. Als ik soms verhalen lees over buren ............ maar toch .......
Buurvrouw werd ouder en liet 2 keer per jaar een hoveniersbedrijf de tuin grof in orde maken voor het voorjaar of najaar. Zeer grof ......... want de tuinlieden kregen opdracht om ook het oprukkende zevenblad in het stukje voortuin - wat aan elkaar grenst - weg te schoffelen. Ik heb de tuinlui wel eens gevraagd of ze dat alsjeblieft niet wilden doen. Helaas, opdracht is opdracht en het gevolg kun je wel raden ..... ook ik zit nu in de voortuin met zevenblad opgescheept.
Achterin de tuin deed buurvrouw al jaren helemaal niets meer en daar liet ze ook niets doen. "Haar" ligusterhaag tussen onze tuinen was helemaal uit model en je keek er dwars doorheen. Buurvrouw kwam weinig meer buiten - alleen om af en toe te vegen en wat lauriertakjes van de struiken te knippen - en op een gegeven moment zette ze 's nachts haar container bij de straat (wel altijd in de nacht voordat de bak geleegd werd), maar tja, dan weet je het wel........... Onvoorstelbaar snel is buurvrouw dement geworden en tussen kerst en nieuwjaar is ze opgenomen in een verzorgingstehuis. Het huis is nu leeg en zal verkocht worden en wij, nou ja Ruud heeft als een speer de oude ligusterhaag achterin de tuin weggehaald en daar een afscheiding van betongaasmatten neergezet. Misschien niet zo netjes om dat zonder overleg met dochter van buurvrouw te doen, maar we hebben het er maar op gewaagd.
Ook de wilg, die spontaan in het stukje voortuin tussen de buurvrouw en ons opgeschoten is, zaagt Ruud om. Schoonzoon die op dat moment langskwam en wel van dit soort klusjes houdt, spurtte met zaag de trap op
En ik ben gisteren weer uren aan het knippen en hakselen geweest! Niet de allerleukste tuinklus, maar het is wel een klus die ik kan doen als het geen echt tuinweer is en ik toch naar buiten wil.
De foto is van januari 2006, maar ook nu lag de jeu de boulesbaan weer vol met wilgafval. Zelfs de rode fleece had ik gisteren weer aan; de foto kon dus gisteren genomen zijn.
En zodra het beter weer wordt, dan ga ik het zevenblad in het gezamenlijke stukje voortuin te lijf!
En zodra het beter weer wordt, dan ga ik het zevenblad in het gezamenlijke stukje voortuin te lijf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten