In het huis op de hoek ben ik geboren en opgegroeid; het staat in Haarlem vlakbij de Stadskweektuin. Van de bomen in de straat kan ik me niets meer herinneren; het is al jaren een drukke doorgaande straat met een bushalte voor de deur en stoplichten op de hoek.Achter het huis was een tuin, voor stadse begrippen redelijk van omvang. Een tuin die helemaal omringd was - en nog is - door een schutting.
Vroeger lag er een grasveld midden in de tuin met een pad van grind eromheen en tegen de schutting lagen wat borders. Achter de schuur een kolenhok en daarboven hingen appels van onze eigen appelboom. En je raadt het al: de appels gingen naar oma en wie moest een dagje gaan schillen: Marjan. Wat gruwde ik als kind van de wormpjes die eruit kwamen en wat was ik blij, dat de appelboom uiteindelijk omgehakt werd.
Verder heeft de tuin veel minder indruk op mij gemaakt dan de tuin van mijn oma. Als kind speelde je in de tuin
en er werden foto's in de tuin gemaakt. Altijd bij de rozen die in het gras stonden.
Was mijn vader - behalve met grasmaaien - ooit wel eens in de tuin bezig? Ik kan het me niet herinneren. Wel kwam er eens in het jaar een tuinmannetje, die een hele dag bezig was met rozen snoeien en het opnieuw aanbinden tegen de schutting. Dat je rozen zelf zou kunnen snoeien kwam niet eens bij me op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten