donderdag 21 februari 2008

Tuinherinneringen, oma's tuin

De tuinen uit mijn jeugd, oma's tuin.

Als kind logeerden we vaak bij mijn oma en opa in de Haarlemmermeer, aan de Kruisweg, de oude doorgaande weg tussen Hoofddorp en Aalsmeer.
Van de voortuin kan ik me niet zoveel meer herinneren: vaag zie ik twee bloemenperkjes voor me, omringd door kort gesnoeide ligusterhaagjes met daarin planten. Maar welke planten? Van voor naar achter lag het pad en het erf vol met grind en iedere zaterdagmiddag werd die hele lap geharkt.


Achter het huis stond een schuur en in die schuur was de 'poepdoos'


Achter oma's huis waren maar weinig bloemen: wat Oost-Indische kers tegen de rietmatten naast het huis en een heel klein stukje grond met planten.
Nee, dan de moestuin, die heeft veel meer indruk op me gemaakt! Meteen na de schuur was het aardbeienveld en daarachter een boomgaard met morellen, kersen, bessen, kruisbessen, appels, stoofperen etc. etc. En daar lag ook de bleek, voor de was!
Achter het boomgaardje lag het land, een hele lange lap, de moestuin van opa en oma. Oma werkte overdag in de tuin. Opa was dan op de solex naar Aalsmeer; hij werkte bij een kweker en verkocht o.a. de bloemen op de Aalsmeerse bloemenveiling. Reuze interessant vond ik die veilingklok vroeger, maar vraag me niet hoe die verkoop werkte.
Als kind reed ik met een buurmeisje op de step heen en weer over het smalle pad tussen de moestuin van oma en die van haar buren.

en toen ik teener was, deed ik dat op de solex van opa.



Van alles en nog wat werd er op dat land verbouwd en dat moest in de zomer geweckt worden. Voor vakantie had oma dus geen tijd, want de weck moest klaar. Kinderen, zus en zwager of de buren, oma deelde gul haar weckpotten uit. (foto van internet)

In het najaar werden bij ons thuis de twee grote Keulse pot tevoorschijn gehaald (een bruine en een blauwe). Gesneden kool van oma ging in een van de potten, zout erop, vervolgens werd er een bord er op z'n kop opgelegd en mijn vader duwde met een grote steen de kool plat. Regelmatig werd dat proces herhaald en zo aten wij onze eigen gemaakte zuurkool. Of we aten rode kool; een partij rode kolen lag tot de vorst in het schuurtje en ging het vriezen dan verhuisden de kolen naar de kelder, bovenop de aardappels uit de tuin van opa en oma. Op en tussen die aardappels werd een wit poeder gespoten om het spruiten van de aardappels tegen te gaan.
De snijbonen moest ik thuis altijd door de molen halen; je had daar een speciaal snijbonenmolentje voor. Dat molentje werd met klemmen aan de tafel vastgezet. Het had 2 gaten een grote en een kleine; voor grote en voor kleine bonen. Je duwde de bonen in de gaten, draaide aan de slinger en aan de andere kant kwamen de bonen er gesneden uit. Daarna werden ze in een Keulse Pot gestopt. Je gooide een laagje rauwe bonen in de pot. Vervolgens strooide je daar een laagje zout op, dan weer een laagje bonen en weer een laagje zout. Tot de pot vol was. Over de volle pot werd een schoongewassen theedoek gelegd. Daar werd een plank of omgekeerd bord bovenop gelegd en daarop een kei gelegd om het geheel stevig op zijn plaats te houden. De pot werd dan in de schuur gezet. (foto van internet)


Jaren en jaren later: Schiphol ging uitbreiden en het einde van de startbaan lag vlak achter het land van opa en oma. Wat een belevenis was dat: je zag de vliegtuigen los komen van de grond en zelfs de mensen achter de raampjes zitten. Horen en zien verging je, zowel binnen- als buitenshuis, maar daar maakte je je als teener niet druk om!
We bleven onbespoten groenten en fruit van oma en opa eten. Nou ja... onbespoten. Oma vertelde in die tijd, dat ze - sinds de nieuwe startbaan was aangelegd - bij de schoonmaak van de vliering een dikke laag vet van haar spullen moest verwijderen.
Zolang oma kon bleef ze wat in de tuin bezig en toen haar huis verkocht moest worden, kocht Schiphol het op, zoals alle huizen op dat rijtje, en maakte het met de grond gelijk. Vanwege de extreme geluidsoverlast waar dat buurtschap onder leed.
Oma is 26 jaar geleden overleden en de liefde voor tuinieren? Dat heb ik van haar geerfd. Wat heb ik als kind stilletjes gelachen om oma die zo trots haar voorraad jam en voorraad weckflessen kon laten zien. En ik......... ik doe nu precies hetzelfde met mijn potjes jam.

Geen opmerkingen: